Dick Bruna gebruikte voor zijn boeken een beperkt aantal kleuren. De basiskleuren die hij koos zijn nét geen primaire kleuren. Zijn rood, geel en blauw hebben een klein beetje zwart in zich, waardoor ze wat warmer zijn. Ook zijn groen, bruin en grijs zijn niet kil, maar warm. Heel soms gebruikte hij nog andere kleuren, zoals oranje voor wortels. Sommige kleuren wilde hij echt nooit gebruiken. Paars bijvoorbeeld. Dat vond hij geen echte kleur.
In het begin mengde Dick Bruna zijn kleuren in verf. Hij maakte de hele tekening in verf, maar als hij een kleur niet mooi vond, moest hij alles opnieuw maken. Vanaf de jaren 60 veranderde zijn werkwijze. Hij kreeg van de drukker vellen gekleurd papier in zijn eigen speciale Bruna-kleuren. Hij knipte vormen uit papier en hield die achter de doorzichtige film met de lijncontouren. Daarmee werd het ook makkelijker om te experimenteren: als hij niet tevreden was, hoefde hij alleen een andere kleur papier te pakken en opnieuw de benodigde vorm te knippen.
Bijna al zijn prentenboeken zijn met deze Bruna-kleuren gemaakt. Er zijn een paar uitzonderingen. Ken jij ze? Het bekendste is het boek ‘kerstmis’, maar ook de sprookjes zijn in andere kleuren gemaakt. Wist je deze boeken ook qua tekst een uitzondering zijn? Ze zijn namelijk niet op rijm geschreven, maar in proza!
